Tajwan wdraża nową koncepcję oznakowania dla produktów odzieżowo-tekstylnych. Regulacje dotyczące zasad oznakowania dla tekstyliów wejdą w życie 16 lutego, natomiast dotyczące odzieży – z dniem 16 sierpnia 2007 roku. W obu przypadkach dodany został obowiązek umieszczenia na etykiecie numeru telefonu importera / lub producenta . Ponadto kraj pochodzenia winien być podany na trwałej, niespieralnej etykiecie razem ze składem surowcowym i informacjami o właściwym sposobie użytkowania produktu (care symbols). Regulacja dotyczy następujących wyrobów:
Tekstylia
- Tkaniny (ubraniowe i obiciowe), przędze i nici do szydełkowania, dziania, haftu i szycia.
- Wyroby pościelowe, wsypowe, kołdry, poduszki, koce, tkaniny ręcznikowe, ręczniki, śpiwory, materace, dywany, maty.
- Obrusy, serwety, maty stołowe, obicia meblowe, zasłony i firanki.
Odzież
- Koszule, marynarki, garnitury, blezery, żakiety, swetry, bluzki, koszulki, spodnie, spódnice.
- Sukienki, płaszcze, suknie wieczorowe, podomki i szlafroki.
- Kostiumy kąpielowe, bielizna i piżamy.
- Galanteria odzieżowa, chusteczki, krawaty, rękawiczki, szaliki, nakrycia głowy.
Tajwańska regulacja budzi wątpliwości części europejskich importerów. Zarzuca jej się brak precyzyjnej identyfikacji produktu w odniesieniu do kodów HS. Wątpliwości budzą też bardzo szczegółowe wymagania dotyczące formy oznakowania nazwy kraju pochodzenia (wszyta etykieta, niezmywalne oznakowanie, dodatkowe oznakowanie na opakowaniach zewnętrznych. Za zbyt daleko idące i kłopotliwe z punktu widzenia dalszej dystrybucji uważany jest także wymóg podania telefonu importera / producenta na etykiecie. Zainteresowane strony (w tym w szczególności wielcy dystrybutorzy) podnoszą, że wymagania te nie są w pełni zgodnie ze standardami ISO.