Funkcjonujący na rynku światowym od lat 60-tych ubiegłego wieku znak ICE – Międzynarodowy Znak Bawełny – utracił ochronę prawną. Już od 2018 licencjonowanie Znaku zostało zawieszone z uwagi na przedłużający się proces odnowienia jego rejestracji w Urzędzie UE ds. Własności Intelektualnej (EUIPO). Ostatecznie dotychczasowy właściciel prawa – Bremeńska Izba Bawełny (BBB) poinformowała, że ostatecznie EUIPO odrzuciło wniosek o certyfikację znaku w Unii Europejskiej. Równolegle wycofano stosowanie znaku w Niemczech, co oznacza zaprzestanie jego licencjonowania z dniem 31 maja 2021 r.
Nie oznacza to zakazu korzystania ze znaku ICE – firmy nadal mogą stosować Międzynarodowy Znak Bawełny bez konieczności wykupienia licencji, jednakże nie posiada on już ochrony przed jego niewłaściwym użytkowaniem.
Rys Historyczny
Pierwotnym właścicielem i promotorem Międzynarodowego Znaku Bawełny (International Cotton Emblem – ICE) był International Institute for Cotton. Ideą stosowania znaku od początku było powiązanie marki czystej bawełny z wysokiej jakości produktem konsumpcyjnym. Znak funkcjonował w latach 1966 – 1994, zarejestrowany był w krajach objętych Porozumieniem Madryckim (rejestracja w Benelux). Do sygnatariuszy Traktatu Madryckiego należały kraje: Algieria, Austria, Republika Czech, Słowacja, Egipt, Francja, Niemcy, Węgry, Włochy, Lichtenstein, Monaco, Maroko, Portugalia, Rumunia, Saint Martin, Hiszpania, Sudan, Szwajcaria, Tunezja, Rosja Wietnam i Serbia. Oprócz krajów – sygnatariuszy Traktatu Madryckiego Międzynarodowy Instytut Bawełny (IIC) uzyskał odrębne rejestracje w Danii, Finlandii, Japonii, Norwegii i Szwecji. Ponadto, amerykańska organizacja promocji bawełny Cotton Council International zarejestrowała znak na Filipinach i w Tajlandii, natomiast krajowe organizacje bawełniarskie zarejestrowały ICE w Zimbabwe, Meksyku i Nowej Zelandii.
W roku 1994 Międzynarodowy Instytut Bawełny zaprzestał działalności. Z wyjątkiem Japonii, zaprzestano licencjonowania znaku (tuż przed likwidacją International Institute for Cotton prawa na licencjonowanie ICE w Japonii zostały przekazane Japan Cotton Promotion Institute). W Europie próby znalezienia odpowiedniego sukcesora i kontynuacji licencjonowania w owym czasie nie powiodły się. Tak więc od roku 1994 stosowanie tegoż znaku, acz kontynuowane przez część licencjatów, nie podlegało ochronie.
W roku 1996 Izba Bawełny w Gdyni podjęła działania zmierzające do uzyskania rejestracji/ licencji na Międzynarodowy Znak Bawełny (International Cotton Emblem). Wówczas jednak znak ten pozostawał formalnie własnością zlikwidowanego Międzynarodowego Instytutu ds. Bawełny (International Institute for Cotton – IIC). Wprawdzie kontrakty licencyjne zostały zlikwidowane, jednak główna rejestracja podlegała ochronie patentowej w krajach europejskich do roku 2006.
Ponieważ Niemcy były w przeszłości krajem ściśle zaangażowanym we współfinansowanie IIC, po wygaśnięciu ważności rejestracji International Cotton Emblem niemiecka izba bawełny Bremer Baumwollboerse (BBB), jako organizacja uprawniona do kontynuacji, uzyskała z końcem 2005 roku rejestrację na licencjonowanie International Cotton Emblem na rynku europejskim (EU 25), zapewniając jego ochronę na całym rynku Unii Europejskiej Podejmując wysiłek odbudowy znaczenia znaku Izba Bawełny w Gdyni podjęła współpracę z BBB – prowadząc od marca 2007 licencjonowanie MIĘDZYNARODOWEGO ZNAKU BAWEŁNY w Polsce.