Drugie powództwo przeciwko Louis Dreyfus

Drugi powód wniósł sprawę przeciwko Louis Dreyfuss w Sądzie Federalnym w Nowym Jorku, zarzucając, jak zrobił to w zeszłym tygodniu Senior Trader Mark Allen z Glencore, że wydział zajmujący się handlem towarami manipulował w zeszłym roku cenami.

Opinie branży na temat działań Louis Dreyfus pomiędzy majem a lipce 2011 są podzielone. W tamtym czasie podejmował dostawy z większości swoich kontraktów na ICE futures w ostatniej chwili. Zarzuty mówią o tym, że handel bawełną odbywał się po niższych cenach na rynku spot, ale Dreyfus odmawiał takich zakupów.

Niektórzy mówią, że Dreyfus działał zgodnie z prawem i miał pełne prawo do odnoszenia korzyści z sytuacji, która wzmacniała jeszcze jego pozycję konkurencyjną. Inni uważają, że gigant rynku towarów nieuczciwie i bezprawnie wykorzystywał swoją pozycję w celu sztucznego nadmuchania cen, co następnie pogarszało sytuacje przędzalń, które już walczyły o byt, a w końcu i tak musiały zapłacić więcej za sprowadzany surowiec.

Drugi pozew wniósł Robert Walford, nowojorczyk reprezentowany przez firmę Grant & Eisenhofer specjalizującą się w sporach dotyczących rynku papierów. Dość często pozwy seryjne składane są, gdy następuje naruszenie reguł rynku finansowego, ale nie jest to to samo, co pozew zbiorowy. Aby usprawnić postępowanie i nie nadwerężać i tak już przeciążonego systemu sądowniczego, sędziowie federalni często przekazują sprawy jednemu sędziemu, aby mógł on skonsolidować przesłuchania i postępowanie przed rozprawą, jak twierdzi Larry Bodine – redaktor prawniczej strony internetowej www.lawyers.com.

 

„Jeśli wniesiono podobne pozwy przeciwko temu samemu pozwanemu, sędziowie mogą łączyć je, w ramach tzw. „sporów z wielu jurysdykcji”, powiedział Bodine w wywiadzie z Cotton International. Sądy czynią to by działać wydajniej – zamiast przesłuchiwać w sprawie dwóch, trzech, czy pięćdziesięciu podobnych powodów występujących przeciwko temu samemu pozwanemu – łączą je.

 

Aby powództwo spełniało warunki pozwu zbiorowego, musi ono odpowiadać pewnym kryteriom:

  1. pozwy muszą zawierać roszczenia oparte na zasadniczo takich samych podstawach prawnych i

faktycznych

  1. grupa powodów musi wykazać poniesienie takich samych lub bardzo podobnych strat lub szkód

„Na przykład, jeśli część skarżących doznała szkód gospodarczych, a inna część osobistych – to ich

pozwy nie zostaną połączone w celu wspólnego rozpoznania.”

  1. Aby pozew można było uznać za zbiorowy, musi istnieć odpowiednia liczba indywidualnych

skarżących.

„Liczba takich osób nie została określona, ale szanse zawsze są większe, jeśli jest wielu powodów, i to

w wielu stanach” – twierdzi Bodine.

 

Zarówno pozwy skonsolidowane, jak i zbiorowe stają się za takie uznane, na żądanie powodów i nawet, gdy powództwo uzyska status pozwu zbiorowego, każdy pojedynczy skarżący może zdecydować, czy chce się przyłączyć do grupy, czy też dochodzić swoich roszczeń indywidualnie. W większości przypadków jednakże, powodowie przystępują do pozwów zbiorowych ze względu na koszty i czas związany z takim postępowanie prawnym. Czas przeznaczony dla sędziego orzekającego w przypadku pozwu zbiorowego nie został określony.

 

„Nie istnieje odpowiedź „czarne-białe”, twierdzi Bodine. Wniosek do sądu o uznanie grupy skarżących jako powoda zbiorowego jest postępowaniem adwersaryjnym. Jeśli obrona nie zgłosi sprzeciwu – decyzja jest szybka. Jednakże pozwani zwykle sprzeciwiają się uznaniu pozwu za zbiorowy i jeśli przegrywają, to mogą się od tego postanowienia odwołać. A to już może trwać miesiącami.

 

Koniec końców, sprawa ta jest kolejną niewiadomą na globalnym rynku bawełny. Inne, ogromne obszary wymagające rozwiązań, to między innymi:

  • rola ICE i ewentualne zezwolenie na kontrakty, które pozwolą na dostawy bawełny nieamerykańskiej i na

dostawy poza Stanami Zjednoczonymi

  • kompletny brak przestrzegania zasady świętości umów w części łańcucha dostaw od przędzalni do

handlu detalicznego

  • zagadnienie – co mogą zrobić handlowcy, aby poprawić swoje możliwości zarządzania ryzykiem

Źródło: Cotton International (autor – Mike McCue)

© Copyright - Izba bawełny